Slobodan Milosevic

Godine i poslovi gospodina Slobodana Milosevica



20. avgust 1941. godine: U Pozarevcu otac Svetozar i majka Stanislava dobili sina kojem su dali ime Slobodan. Milosevicevi roditelji su se rano razveli. Otac je bio profesor vjeronauke, a majka uciteljica.

15. januar 1959: Gimnazijalac Slobodan primljen u Savez komunista Jugoslavije.

Decembar 1958: Na zajednickom "zadatku" u organizacionom odboru za docek Nove godine upoznaje se sa gimnazijalkom Mirjanom Markovic zvanom Baca

1962: Otac Svetozar se ubija pistoljem.

1963: Sa partijskom karakteristikom "energican, vrijedan, disciplinovano izvrsava zadatke" prvo zaposlenje dobija u Univerzitetskom komitetu SK Beograda, gdje je radio (do 1966) kao sekretar za ideolosko-politicki rad i bio predsjednik Ideoloske komisije.

1964: diplomirao sa prosjecnom ocjenom 8,90 na Pravnom fakultetu u Beogradu. Kao student bio: sekretar Fakultetskog odbora SK i potpredsjednik Studentske organizacije univerziteta.

14. mart 1965: Vjencanje Slobodana Milosevica i Mirjane Markovic.

Posljednjeg dana ljeta 1965: Dobili kcerku Mariju.

1966: Postaje savjetnik predsjednika Skupstine grada Beograda za privredna pitanja i rukovodilac Sluzbe za informacioni sistem Beograda. Na tim poslovima ostaje do 1969.

Jesen 1968: Odlazi u JNA, u oficirsku skolu u Zadru. U bivsoj SFRJ je stekao cin rezervnog kapetana JNA.

Od 1969. do 1973: Zamjenik generalnog direktora u beogradskom preduzecu "Tehnogas", u vrijeme kada je generalni direktor Ivan Stambolic, a nakon Stambolicevog odlaska iz firme pet godina generalni direktor "Tehnogasa".

1972: Majka Stanislava izvrsila samoubistvo vjesanjem.

1973: Predsjednik je Udruzene Beogradske banke (do kraja 1983). Za to vrijeme bio je oko 60 puta u Njujorku.

3. jul 1974: Dobio sina Marka.

1982: Izabran za clana Predsjednistva CK SK Srbije.

April 1984: Izabran za predsjednika Gradskog komiteta Saveza komunista Beograda i clana Predsjednistva Centralnog komiteta SK Srbije.

Proljece 1984: Povodom "afere" nastale namjerom "Prosvete" da stampa sabrana djela Slobodana Jovanovica, iz GK krenuo politicki pogrom a partijsko clanstvo je upozoreno na "nuznost odlucne konfrontacije sa reakcionarnim, posebno nacionalistickim snagama, kao i odgovornost komunista za socijalisticku usmjerenost izdavackih planova".

10. novembar 1985: Predsjednistvo GK SK Beograda salje partijskim organizacijama "strogo povjerljivu" okruznicu povodom "sudjenja sestorici".

Maj 1986: Izabran je za predsjednika Predsjednistva CK SK Srbije. Za njegov izbor su se izjasnila "84 opstinska komiteta, svi beogradski komunisti, sve medjuopstinske konferencije, obje pokrajine". Tu impozantnu podrsku pratila je i nevidjena predizborna kampanja unutar aparata.

24. april 1987: Na protestnom skupu gradjana na Kosovu polju Milosevic je podrzao zahtjeve Srba sa Kosova koji su se zalili da su izlozeni represiji vecinskog albanskog stanovnistva i zahtjevali snaznu intervenciju federalne drzave i Srbije. Na zahtjevu za ostriji nastup prema kosovskim Albancima i Kosovu, Milosevic je poceo da gradi sopstvenu frakciju unutar SK Srbije, koja ce preuzeti svu vlast.

Maja 1987: godine poceli su frakcijski obracuni u SKS-u (Afera sa naslovnom stranom "Studenta"), a zavrsili se krajem decembra iste godine.

23-24. septembra 1987: Na 8. sjednici CK SK Srbije, koja je odrzana u Beogradu, frakcija predsjednika CK SKS-a Slobodana Milosevica pobjedila je frakciju predsjednika Predsjednistva Srbije Ivana Stambolica.

19. mart 1988: Slobodan Milosevic ponovo izabran za predsjednika Predsjednistva CK SKS.

28. mart 1988: Predsjednistvo Srbije formiralo Komisiju za privrednu reformu sa Slobodanom Milosevicem na celu.

19. novembar 1988: U Beogradu, na Uscu, odrzan "Miting bratstva i jedinstva", kome je prema drzavnim medijima prisustvovalo oko milion ljudi. Ovaj miting je, na neki nacin, bio kruna u seriji skupova na kojima se ulicama Srbije te godine klicalo novom vodji i pjevalo: "Sad se narod uveliko pita / ko ce nama da zameni Tita / sad se znade ko je drugi Tito / Slobodan je ime plemenito."

Pocetkom 1989: Milosevic na 20. sjednici SKJ: "Srbija i Crna Gora su dva oka u glavi."

20. maj 1989: Na prijedlog Milosevica raspisan zajam za privredni preporod Srbije.

Maj 1989: Skupstina Srbije imenovala je Milosevica za predsjednika Predsjednistva SR Srbije.

28. jun 1989: Na Gazimestanu odrzana proslava seststogodisnjice Kosovske bitke, kojoj je, prema rezimskim medijima, prisustvovalo dva miliona ljudi. Milosevic je na Gazimestan sletio helikopterom. U govoru je rekao da za rjesenje srpskog pitanja "ne treba iskljuciti ni oruzane sukobe".

28. februar 1989: Studentima iz Studentskog grada, koji su se tokom noci okupili ispred Skupstine Jugoslavije zahtjevajuci energican obracun sa kosovskim rukovodstvom, masovno se pridruzuju radnici koje aktivisti rezima dovode iz fabrika. Manifestantima se obratio i Slobodan Milosevic koji je obecao da ce "Kosovo biti reseno", a na zahtjeve 'Uhapsite Vlasija' obecao hapsenja.

6. decembar 1989: skupstina proglasila Milosevica za predsjednika Predsjednistva Srbije. Sredinom novembra odrzan je referendum za izbor predsjednika Predsjednistva Srbije na kojem je Milosevic dobio 86 odsto glasova.

16. -18. jul 1990: Na osnivackom kongresu stranke SPS-a u Beogradu izabran za predsjednika SPS-a.

1989: Objavio knjigu "Godine raspleta" u kojoj su objavljeni njegovi govori iz vremena uspona na vlast u Srbiji.

9. decembar 1990: Na prvim visestranackim predsjednickim izborima u Srbiji kao kandidat SPS-a Milosevic je odnio ubjedljivu pobjedu i postao predsjednik Srbije. Od ukupno 5.029.123 biraca, koliko je izaslo na izbore, za njega je glasalo 3.285.799 (65,34%). Na istovremeno odrzanim parlamentarnim izborima SPS je osvojio 190 od 250 poslanickih mjesta u Skupstini Srbije.

Nakon pobjede Milosevica na izborima za predsjednika Srbije decembra 1990. godine, rukovodstvo SPS-a je odlucilo da funkciju predsjednika partije preuzme kolektivni organ - Izvrsni odbor Glavnog odbora, posto prema Ustavu predsjednik republike ne moze da vrsi drugu javnu funkciju, ali je fakticki ostao sef vladajuce partije. Izvrsni odbor je vrsio tu duznost do 24. maja 1991. godine, kada je za predsjednika SPS-a izabran Borisav Jovic, u to vrijeme clan Predsjednistva SFRJ iz Srbije.

9. mart 1991: Sto hiljada Beogradjana demonstrira na Trgu Republike i trazi "oslobadjanje TV- Bastilje". Milosevicev odgovor bio je zestok. U vecernjima satima na ulicama Beograd "red, poredak i mir" zavode tenkovi JNA.

17. april 1991: Policijskim helikopterom slijece na Hilandar, usred manastirske baste, kaludjeri su se demonstrativno povukli u svoje celije, a poslije njegovog odlaska okadili zemlju kojom je gazio.

23 jun 1991: U intervjuu grckoj TV- stanici "Antena" rekao: "Ja sam uveren da bi jedna grcko-jugoslovenska konfederacija bila, siguran sam, faktor stabilnosti u regionu i u interesu grckog i srpskog naroda."

27. jul 1991: Kupuje vilu u Tolstojevoj 33.

18. oktobar 1991: Na drugom plenarnom zasjedanju Konferencije u Hagu Slobodan Milosevic je odbio prijedlog Deklaracije o Jugoslaviji, kojom je bilo predvidjeno da bivse federalne jedinice postanu suverene i nezavisne republike, medjunarodno priznate.

23. i 24. oktobar 1992: Na Drugom kongresu SPS-a (Kongresu kadrovske obnove), odrzanom u Beogradu, Milosevic je kao jedini kandidat ponovo izabran za predsjednika partije. Zbog nespojivosti partijske i funkcije predsjednika republike, Kongres je odlucio da se funkcija predsjednika SPS-a "zamrzne" i da je vrsi generalni sekretar Milomir Minic.

20. decembar 1992: U predizbornoj kampanji za prijevremene predsjednicke izbore Milosevic izrazava ubjedjenje da "nepravedne ekonomske sankcije ne mogu trajati dugo" i da "ekonomsku blokadu treba shvatiti kao izazov" koji ce "ubrzati prestrukturiranje i racionalizaciju u nasoj privredi". Sa 2.515.047 (56,00%) glasova, koliko je na tim izborima dobio, Milosevic je ponovo izabran za predsjednika Srbije.

9. jul 1993: Milosevic objavio akt o aboliciji Vuka i Danice Draskovic.

20. oktobar 1993: Milosevic raspusta Skupstinu Srbije, jer su "pojedine politicke stranke i njihovi predstavnici u Skupstini svojim ponasanjem blokirali mehanizam odlucivanja".

4. avgust 1994: Pod snaznim pritiskom medjunarodne zajednice Vlada SRJ donijela je odluku da prekine politicke i ekonomske odnose sa RS i uvedena je blokada na Drini, a predsjednik Srbije Slobodan Milosevic ocijenio je odluku Skupstine RS da raspise referendum o mirovnom planu kao "najtezu odluku protiv interesa celog srpskog naroda".

29. avgust 1995: Rukovodstvo bosanskih Srba u Beogradu prihvata da potpise sporazum kojim ovlascuje Milosevica da predstavlja srpski entitet u mirovnim pregovorima.

21. novembar 1995: Sporazum su u americkoj vojnoj bazi u Dejtonu potpisali Milosevic i predsjednici Hrvatske i BiH, Franjo Tudjman i Alija Izetbegovic, cime je okoncan cetvorogodisnji rat na prostoru bivse Jugoslavije. Nakon povratka u Beograd, izjavio je da je "sada vreme da se nasa zemlja okrene privrednom oporavku, povecanju standarda, kulturnom razvoju, otvaranju i integraciji u Evropu i svetu".

22. novembar 1995: Gradski odbor SPS-a u Nisu i rukovodstvo tog grada pokrece inicijativu da predsjednik Srbije Slobodan Milosevic dobije Nobelovu nagradu za mir, za doprinos uspostavljanju mira na prostoru bivse Jugoslavije.

28. novembar 1995: Glavni odbor SPS-a, na sjednici kojom je predsjedavao Slobodan Milosevic, smijenio je sa svih partijskih funkcija potpredsjednika Borisava Jovica, clana GO Mihajla Markovica i clana Izvrsnog odbora Milorada Vucelica.

2. mart 1996: Na Trecem kongresu Socijalisticke partije Srbije pod parolom "Korak u 21. vek", izabran je, po treci put, za predsjednika partije.

8. jun 1996: Milosevic u intervjuu njemackom nedeljniku "Spigl" izjavio da se eventualnim ratnim zlocincima iz Srbije nece suditi izvan Srbije.

2. septembar 1996: Predsjednik Srbije Slobodan Milosevic postigao dogovor sa Ibrahimom Rugovom da se albanski ucenici i nastavnici vrate u drzavne skole.

17. novembar 1996: Novi pritisci medjunarodne zajednice na Slobodana Milosevica uslijedili su nakon falsifikovanja rezultata lokalnih izbora na kojima je opozicija odnijela pobjedu u tridesetak gradova u Srbiji i devet opstina u glavnom gradu, ukljucujuci Skupstinu Beograda.

24. decembar 1996: Pristalice Milosevica u Beogradu organizuju kontramiting "Za Srbiju". U govoru svojim pristalicama Milosevic je obecao da "niko nece destabilizovati Srbiju", a na povike "Slobo, volimo te" Milosevic je kroz stisnute zube uzvratio: "Volim i ja vas."

11. februar 1997: Predsjednik Srbije bio je prisiljen da, nakon tromjesecnih protesta gradjana sirom Srbije, specijalnim zakonom, koji je Skupstina Srbije usvojila, prizna pobjedu opozicije prema arbitrazi specijalne Komisije OEBS-a.

25. april 1997: Turneja Slobodana Milosevica po Kosovu, kada izjavljuje: "Nema tih pritisaka pod kojima cemo dati i jedan pedalj Kosova i Metohije."

5. jun 1997: Prijedlog da Milosevic bude kandidat SPS-a za predsjednika SR Jugoslavije ozvanicen je dvadeset dana prije nego sto ce isteci cetvorogodisnji mandat Zoranu Lilicu.

15. jul 1997: Izabran za predsjednika SRJ.

23. april 1998: Na prijedlog predsjednika SRJ Slobodana Milosevica Skupstina Srbije raspisala za referendum o stranom posredovanju u rjesavanju problema na Kosovu.

Na referendum je izaslo 73,05 odsto upisanih biraca. Protiv ucesca stranih predstavnika u rjesavanju problema na Kosovu izjasnilo se 94,73 odsto.

27. maj 1999: Medjunarodni krivicni sud za ratne zlocine u bivsoj Jugoslaviji podigao je optuznicu protiv jugoslovenskog predsjednika Slobodana Milosevica i jos cetvorice jugoslovenskih zvanicnika i izdao nalog za njihovo hapsenje, saopstila je glavni tuzilac Luiz Arbur.

10. jun 1999: Slobodan Milosevic obratio se gradjanima Jugoslavije, preko Radio-televizije Srbije, cestitao im mir i najavio obnovu zemlje. Milosevic je rekao da je "narod heroj rata", kao i da ocuvanje suvereniteta i teritorijalnog integriteta "nase zemlje" garantuju grupa G-8 i UN. On je rekao da je tokom 11 nedelja agresije NATO na SRJ poginulo 462 pripadnika Vojske Jugoslavije i 114 pripadnika MUP-a Srbije i dodao da ce sva njihova imena biti objavljena.

Kraj jula 1999, bilans: U drzavi koju je rasturio (SFRJ) odlikovan je Ordenom rada sa srebrnim vencem i Ordenom rada sa crvenom zastavom. U drzavi ciji je predsjednik (SRJ) vise od pola miliona gradjana je potpisalo peticiju kojom traze da podnese ostavku, a taj zahtjev podrzavaju i Sinod Srpske pravoslavne crkve, desetak skupstina opstina, mnoge partije...

24. septembar 2000. Izgubio na predsjednickim izborima od Vojislava Kostunice. Pokusaj ponovne izborne kradje na vise nacina propada poslije okupljanja naroda, i nasilnog ulaska u skupstinu i drzavnu televiziju.